Hayatın sıradanlığından şikayet ederiz her zaman. Gün aynı gece aynı, düşünmeyen ve hissetmeen insan aynı. Televizyonun düşünceyi engelleyen etkisiyle her günü aynı yaşarız. Ve bir süre sonra hastalığını reddeden hasta gibi oluruz. Hayatın bu olduğunu zanneden zavallılar gibi kalırız ortada. Yaşamak nedir ne değildir bilmeyiz. Yapmamız gereken tek şey programı bozmamaktır. Peki hissetmeyen insana insan denir mi? Başkalarının robotu olmadan yaşamaya devam etmek gerekir. Hissederek, düşünerek tahlil etmek gerekir her şeyi. Böyle bir dünya nerede nasıl derseniz insan önce kendini temizlemelidir. Hayatında manasız her şeyi bir kenara koyarak yaşamaya devam etmelidir. Sohbet hatları oluşturarak yaşamaya başlamalı ve insan içine çıkmalı. Hayatı seyretmeli, acıları sevinçleri paylaşmalı. Yaşam devam ettikçe kendi acınızı paylaşabileceğiniz insanlar edineceksiniz. Bir televizyon sesi yerine dostlarla dolmalı akşamlar, aileye vakit ayırılmalı. Yaşamak sohbet hatları oluşturup bir bütün olunmalı. Tıpkı eskisi gibi belki de; hayatı daha yavaş ama daha çok hissederek yaşamalı.
Kişisel hırslarına yenilerek makam mevki için yaşamaktan kim vazgeçer. Günümüz insanı. Değersiz bir an için tüm hayatını zindan eder. Başkasının değerleriyle yaşar. Başkasının gibi düşünür, başkasının gibi hisseder. Ama yaşamak çok daha fazlasıdır.